The best Side of สัปเหร่อ

The best Side of สัปเหร่อ

Blog Article

น้ำตา ขับร้องโดย ปรีชา ปัดภัย และ กระต่าย พรรณิภา

ครอบครัวของผู้วายชนม์อาจจะมีหน้าที่เพียงจ่ายเงินค่าบริการ แล้วก็เตรียมตัวร่วมงานเท่านั้น โดยแทบไม่ต้องดำเนินการใด ๆ ด้วยตัวเอง

ธุง เป็นเครื่องประกอบพิธีกรรมสำคัญของชาวอีสานมาอย่างยาวนาน เชื่อกันว่าสามารถใช้ป้องกันสิ่งนิสัยไม่ดีร้ายหรือสิ่งไม่ดีที่มองไม่เห็นหรือภูตผีวิญญาณที่จะมารบกวนงานบุญ หากเห็นธุงแล้วจะถอยออกไป พร้อมกันนั้นยังเป็นการบอกกล่าวบวงสรวงเทพยดาในพื้นที่ว่ามีการทำบุญและมีพิธีการสำคัญให้มาช่วยปกป้องคุ้มครอง ยังสะท้อนความเชื่อหลายอย่างด้วยกัน อาทิ แทนการเชื่อมโยงวิญญาณหลังความตาย รวมถึงเป็นกุศโลบาย หมายถึง สายใยนำสู่พระธรรม เป็นบุญเป็นกุศลให้คนที่ประดิษฐ์ธุงแมงมุมถวายเป็นพุทธบูชา ได้ยึดเกาะสายใยนี้สู่ภพแห่งพระศรีอริยเมตไตรยหรือสู่นิพพาน

“พิชิต” ยันไม่ได้ถูกกดดันให้ทิ้งเก้าอี้รมต.

เช่นเดียวเรื่อง “สัปเหร่อ” ที่เล่าเรื่องใกล้ตัวทุกคนอย่างความตาย ช่างดูเรียบง่ายเข้าใจได้ไม่ยาก แต่แอบแฝงไว้ด้วยปรัญญาข้อคิดการใช้ชีวิตมากมาย ไม่ใช่แค่หนังความรัก แต่สอดแทรกประเพณี  พิธีกรรม ความเชื่อของชาวอีสานที่บางอย่างอาจลืมเลือนไปแล้ว ที่ขาดไม่ได้คือเพลงประกอบเพราะๆ ที่มีทุกเรื่อง สำหรับเรื่องนี้เพลง ‘ยื้อ’ ก็เป็นตัวแทนบอกเล่าอารมณ์ความรู้สึกทั้งหมดของเรื่องได้ดีมากๆ

ช่วงการค้นหาวิธีเข้าสู่โลกหลังความตายนี้มีความน่าสนใจในการนำเสนอภพภูมิต่าง ๆ อยู่ มันเป็นการใช้ไอเดียที่บ้าน ๆ มาก อย่างเอาเก้าอี้ไปผูกให้เหมือนลอยอยู่กลางอากาศ หรือบางทีก็ใช้การจัดแสงแบบพวกงานอินสตอลเลชันอาร์ต ในแบบที่มองแง่งานสร้างแล้วไม่ได้ยากเลย แต่มันทำได้น่าสนใจมาก ดึงความตื่นตาตื่นใจของเราได้ไม่น้อย เป็นการนำเสนอที่นึกถึงพวกหนังผีฮ่องกงสมัยก่อนที่เล่นกับการใช้เวลาหนึ่งชั่วธูป การจัดแสงเหนือจริง เทคนิคดิบ ๆ บ้าน ๆ แต่โคตรน่ากลัว ผสมกับความบ้าน ๆ แบบไทยได้โคตรดี เห็นความคิดสร้างสรรค์เต็มไปหมด

อ่านเกี่ยวกับแนวทางของเราในการติดต่อกับลิงก์ภายนอก

ทั้งที่ความจริงแล้ว ประเด็นเรื่องของความตายที่ต้องเต-ธิติ ศรีนวล ผู้กำกับหนังเรื่องสัปเหร่อนำมาเล่านั้นเป็นเรื่องราวที่แสนจะธรรมดา เรียบง่าย และตรงไปตรงมาตามคำสอนในพระพุทธศาสนา ที่กล่าวไว้ในราชสูตรโดยย่อว่า ‘ทุกชีวิตมีความตายเป็นที่สุด’ เพียงแต่เราๆ เองที่ไปยึดไปถือจนเกิดเป็นความทุกข์โดยไม่เรียนรู้ที่จะปล่อยวาง

ปริม รับบทโดย ปริม ชมภูมาตย์ ผ่องสนาม

โดยข้างเปลพบอาวุธมีดพร้าและขวาน ตำรวจจึงใช้ยุทธวิธี ใช้ไม้ง่าม ไม้ตะขอ และโล่ เข้าควบคุมตัว ที่ยังอยู่ในอาการเมาเหล้าขาว และอาการหลอนยา พูดจาวกวนไม่ค่อยรู้เรื่อง แต่จับใจความได้ว่า ไม่รู้ว่าตนและน้องไปฆ่าสัปเหร่อ ซึ่งเป็นเครือญาติกัน และตนก็ได้รับบาดเจ็บถูกสัปเหร่อใช้มีดสปาร์ตาฟันที่ง่ามมือขวาได้รับบาดเจ็บ ปมจากมีปากเสียงเรื่องงานศพให้ตาของตน ก่อนตำรวจควบคุมตัวมาที่โรงพัก

สัปเหร่อเป็นอาชีพที่ต้องอยู่กับการจากลา ความโศกเศร้า และคราบน้ำตาของครอบครัวผู้วายชนม์อยู่ทุกวัน ซึ่งอาจจะไม่ใช่สิ่งที่จรรโลงใจนัก ดังนั้น ผู้ที่จะมาทำอาชีพนี้จึงต้องเตรียมความพร้อมและแลกบางสิ่งบางอย่างไปเพื่อมาประกอบอาชีพนี้ด้วย

ในต่างประเทศ สัปเหร่อ ถูกเรียกด้วยคำที่หลากหลาย บ้างก็เรียกว่า undertaker ภาพยนตร์ บ้างก็เรียกว่า funeral director แต่การจัดงานศพในต่างประเทศ โดยเฉพาะในชาติตะวันตก มีลักษณะเป็น บริษัทที่เชี่ยวชาญด้านการจัดการศพแบบครบวงจร ตั้งแต่งานเอกสาร จัดเตรียมสถานที่ เตรียมอุปกรณ์ต่าง ๆ ไปจนถึงขั้นตอนสุดท้ายในการเผาหรือฝังศพ

นอกจากสัปเหร่อรูปแบบดั้งเดิมแบบที่ปฏิธารทำแล้ว ในไทยยังมีธุรกิจจัดการงานศพแบบมืออาชีพเหมือนกับในต่างประเทศ แต่ส่วนมากจะเป็นบริการสำหรับผู้มีรายได้สูง รวมทั้งชาวต่างชาติที่พักอาศัยในประเทศไทย

ชุติพงศ์ รักษ์หอม ธิติ ศรีนวล พิทยา นิลลาภ